Verhuisd!

Hoi allemaal!

Als je de laatste perikelen van Pim en mij wilt volgen, moet je voortaan inloggen op een ander adres: http://audreykoning.wordpress.com/.

Om het je makkelijke te maken:
Klik hier en zet vervolgens dit adres in je favorieten. Je kunt dan meekijken in de wereld van de familie Koning... gezien door mijn ogen. Hopelijk tot ziens in ons nieuwe 'huis'.

Pim-praat

Pim heet nu echt Pim, niet meer Mip of Mim. Behalve als hij verstoppertje speelt. Dan roept hij vrolijk: Mim... ettatou! (Vertaling: Pim, waar ben je nou?) Meestal snappen we prima wat hij bedoelt en dat maakt veel dingen een stuk makkelijker.

"Ditte op!" (Drinken op!)

Pim, krijgt papa kus? Pim geeft papa een kus en zegt vervolgens:
"Mama ook!" :-)

Pim, wil je thee?
"Nee!"
Ranja dan?
"Ja!"

Ondanks zijn nu toch al grote woordenschat, snap ik hem soms echt niet. Pim speelde met een zogenaamd Activity Centre dat vanuit de box verhuisd is naar de verwarming. Eén druk op de knop laat: "ABC" horen. Na twee keer drukken hoor je: "Dat is leuk!" Pim was druk aan het spelen en komt vervolgens bij mij en zegt iets onverstaanbaars. Ik snap hem niet en vraag hem te laten zien wat hij bedoelt. Hij gaat weer naar het Activity Centre, drukt twee keer en zegt iets dat nu duidelijk lijkt op "Dat is leuk!" Briljant!

Vanmorgen was hij ook heel helder. Hij was gisteren erg hangerig en wilde niet eten. Vanmorgen leek hij opgeknapt en dronk een hele beker melk en at daarbij zijn broodje helemaal op. Johan at yoghurt met crueli; Pims favoriet. Pim krijgt meestal een stukje cruesli, maar vandaag was hij heel duidelijk:"Nee, hoet niet!" Raar, maar Pim was er zeker van dat hij geen cruelsi wilde, ook al had papa een lekker dik stukje uitgezocht. Nog geen twee minuten later demonstreerde hij waarom hij niet wilde. Zijn ontbijt belandde met een grote boog op de plavuizen. Pim is ziek. Lekker knuffelen, even douchen en dan "lapen". Pim, je bent een kanjer!

Tandarts

Johan en ik moesten vandaag voor onze halfjaarlijkse controle naar de tandarts. Pim was mee, want... je kan niet vroeg genoeg wennen. Dat moet de tandarts ook gedacht hebben.
"Is hij al eerder geweest?"
"Jawel, maar niet voor controle."
"Nou daar kunnen we wel mee beginnen, hoe oud is hij?"
Even hoopte ik dat ze Pim door zijn lengte zouden overschatten. "Ruim anderhalf."
"Ja hoor, dan beginnen we al wel met het wennen."

Niet veel later zat ik in de tandartsstoel, met Pim op schoot. Pim kreeg een bouwlamp boven zijn toet. Met een tandenborstel deed de tandarts net of ze zijn tanden ging poetsen. Ondersteund door ons zelf bedachte tandenpoets-liedje, vond Pim dit prima. Door de koekkruimels heen (Pim had net een lekker koekje op en dus geen tanden gepoetst van tevoren), constateerde de tandarts dat Pim een prachtig gebit heeft. "Nog vier kiezen en dan is het melkgebit compleet! (Mag ik even vangen?)"

N.B.: Onze tandarts is een alleraardigste vrouw en een erg leuke tandarts! Dat zou je door dit stukje bijna vergeten...

Broertje/zusje?

Papa:"Pim, wil je een broertje, of een zusje?"
Pim:"Alleblij!"
Papa:"Hoe moet 'ie heten dan?"
Pim (druk in de weer met zijn Nijntje-muziekknuffel):"Nijntje!"

Help!

Zou ik ooit ook zo worden...?

Grote broer

Huh? Wat krijgen we nu? Jawel... een aantal van jullie weten het al, maar vandaag maken we het wereldkundig! Pim wordt een grote broer van...? Ja, dat is voor ons allemaal nog even afwachten. Het kleine hummeltje ter grootte van 2,3 centimeter zit nog veilig in mama's buik. Daar wordt Pims voormalige woning op dit moment gerenoveerd tot een gigantisch paleis (ben ik bang...)

Vandaag zijn we naar de verloskundige geweest en daar gingen we, zoals Pim zegt:"Baby kijke!" Na wat algemene vragen over Pims geboorte en mijn gezondheid en rook- en drinkgewoonten, gebeurde datgene waar we voor gekomen waren... de echo.

De verloskundige waarschuwde vooraf, dat het best kon zijn dat er nog niets te zien was, omdat het nog zo vroeg in de zwangerschap is. Ik moest met een volle blaas komen, dus ik hoopte er het beste van. Mijn blaas stond op knappen, dus de baby moet toch wel zichtbaar zijn? Na wat gedruk en geduw, kwam hij/zij vaag in beeld. Een ovaaltje met een bewegend stipje, het hartje! Hoera! Tijd voor een traan, want dit is toch geweldig! Ze konden het vruchtje nog niet goed meten, maar zoals het eruit zag ben ik nu 9 weken en 1 dag zwanger. Dat betekent dat de uitgerekende datum 11 augustus is. Naast blijheid, gaf dit toch een raar gevoel. Dat is de dag dat negen jaar geleden het kindje van mijn broer en schoonzus is geboren. Ons neefje mocht maar 3 dagen bij ons zijn...

Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt... Het leven laat zich niet plannen en het plannen van leven is werkelijk onmogelijk! Misschien is het vreemd, misschien moeten we bedenken dat het ook iets moois is. Hoe dan ook, mijn enige goede voornemen van dit jaar is om dit kindje goed ter wereld te brengen. Maar ook dit laat zich niet plannen... Vooralsnog ga ik genieten en neem het leven zoals het komt.

Lekker lezen, lekker lapen

Pim is gek op lezen en doet dat nu ook graag voor het slapen gaan. Hij gaat dan zelf op zijn buikje liggen en spit de boekjes door. Daarna zingen we nog een slaapliedje over de 'Olatant' en dan is het: "Lekker lapen!"

Pankoekie!

Pim is weer aan de beterende hand. Hij lacht, speelt, kletst en zingt weer. Hoera! Dit mocht wel gevierd worden en daarom trakteerde ik Pim (en papa!) vandaag op pannenkoeken, een van Pims (en papa's) favorieten.

Onder luidt gezang van 'Elsje fiederelsje' bakte ik de pannenkoeken. Ik werd begeleid door mijn achtergrondkoor (lees: Pim). Pim maakt zonder moeite de zinnen die ik zing af met het laatste woord. Af en toe speelt hij even en komt daarna weer terug om te zien hoever het staat met zijn 'pankoekie'.

Als het klaar is, mag Pim naar boven bellen. (Johan is met zijn kantoor verhuisd naar zolder. We hebben een interne telefoonlijn, en daar maken we nu dankbaar gebruik van.) Als Johan de telefoon opneemt, roept Pim luid:"Eten!" Met kort daarna gevolgd door:"Pankoekie!!!" De verrassing was weg, maar de lol was niet minder!

Pim is ziek

Pim is een zielig hoopje mens. Hij is ondertussen een week of vijf verkouden. Twee weken geleden was ik al bij de huisarts, omdat hij zo'n nare hoest had, waar hij maar niet vanaf kon komen. Gelukkig niet echt iets aan de hand. Paracetamol moest hem er weer bovenop helpen. Na anderhalve week knapte hij op... voor één dag!

Binnen twaalf uur zat Pim weer helemaal vol met slijm. De huis-, tuin- en keukenmiddeltjes lagen nog voor het grijpen. Na het weekend was het alleen maar erger geworden. Hangerig, wil alles, kan niets, huilen, zeuren, knuffelen... Zijn ontbijt kwam er net zo hard weer uit. Pim wilde:"Lapen, in bedje... da-da Hobbes!" Dat doet hij nu al vanaf maandag, de hele dag én de hele nacht.

Vanmorgen had hij ook koorts. De doktersassisten adviseerde om toch maar weer even zijn longen te laten luisteren. Daar zaten we dus weer, zelfde arts, zelfde zieke Pim, zelfde houtgreep, zelfde instrumenten. Pim vond het alles behalve grappig! De conclusie (wederom): oren en longen schoon. Oren wel geïrriteerd, vooral rechts. Pim houdt ook zijn handje tegen zijn rechterwangetje als hij hoest. Remedie: paracetamol, vier keer per dag! We hebben ondertussen een voorraadje ingeslagen, dus we kunnen even vooruit.

Pim is af en toe wat vrolijker, maar je doet hem het meest plezier met zijn bedje. Ik maak hem af en toe wakker om wat te drinken en dan is hij even beneden. Naast 'Tik-tak' mag 'Nijntje' ook af en toe weer op tv verschijnen. De Teletubbies vindt hij niets op dit moment! We hopen dat de rust hem goed doet en dat ons 'zielige hoopje' heel snel weer 'mens' wordt!

Dank u Klaas!

Pim heeft dit jaar Sinterklaas gevierd... Voor zover hij het door had dan. Het was een druk weekendje, voor ons, maar zeker voor hem. Op vrijdag kwam de Sint bij opa en oma in Eibergen. Alle kinderen en kleinkinderen waren aanwezig, dus de kamer was al snel gevuld met vijftien mensen. Pim heeft een enkel cadeautje open gemaakt. Verder vond hij het vooral leuk om zich achter het gordijn te verstoppen en 'kiekeboe' te spelen. Gelukkig vond hij de inhoud van een van de pakjes wel leuk: een houten loopwagen met daarop de afbeelding van Klaartje Koe.

We bleven bij opa en oma slapen. Op zaterdag vertrokken we meteen na het ontbijt naar opa en oma in Groningen. Want ook daar zou de gulle heilige nog een bezoek komen brengen. In de auto was Pim wonderbaarlijk vrolijk! Maar na een lange rit van bijna twee uur was het hoog tijd dat Klaas Vaak langs kwam. Na een lekker dutje moest Pim nog even mee op bezoek bij zijn overgrootvader. Om vervolgens na het avondeten de giften van de Sint van het kleurrijke papier te ontdoen. Wederom kon het uitpakken van de pakjes hem niet heel erg boeien. Wel was hij erg blij met zijn 'trommel' (tja, daar kun je en ton duploblokken ook voor gebruiken) en zijn 'tiets'. De prachtige driewieler vindt Pim vooral leuk om te duwen. Als hij erop zit wil hij toch wel graag 'uit'. Die bewaren we lekker nog even voor het voorjaar.

Roepen we net dat Pim 's nachts nooit wat heeft... Nooit doen dus! 's Morgens om 6.15 uur wordt hij ontroostbaar wakker. Het duurt lang voordat hij kalmeert: 'opa', 'oma', 'papa', 'mama', 'bimbam'... Alle indrukken komen voorbij. Hoopvol leg ik Pim na een kwartiertje weer in bed. Het is nu half zeven... Zou hij nog gaan slapen? Ons hummeltje is nog zo moe van alle indrukken dat hij nog lekker in slaap valt... tot negen uur!

Weer fris en fruitig brengen we 's morgens nog een bezoek aan Pims overgrootmoeder. Pim is zo moe, dat hij geen zin meer heeft in eten. Na een lang middagdutje, rijden we weer naar huis. Pim is ondertussen uitgeslapen en zijn maagje rammelt. Onderweg peuzelt hij een broodje chocopasta op en thuis gaan er nog twee pannenkoeken in. Pim gaat heerlijk in zijn eigen schone bed naar dromenland. Het was een erg gezellig weekend, maar home-sweet-home...